Szanowni Państwo, prosiłabym o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy jest możliwe (i poprawne) użycie w j. polskim (naukowym) terminów - deautonomizacja i egzonomizacja, dla uzyskania negacji od słowa autonomizacja (i uchwycenia sensu, który wskazywałby pojęciowo na utratę autonomii przez podmiot). Z góry dziękuję za wyjaśnienie.

Chciałbym spytać o istotę eponimów. Wiadomo mi, że nazwy własne po przeistoczeniu się w wyrazy pospolite, którymi są eponimy, zapisujemy z zasady małą literą. Dlaczego jednak W. Kopaliński w swoim „Słowniku eponimów”, oprócz klasycznych wyrazów odimiennych, takich jak judasz, adidasy czy lolitka zamieszcza także wyrażenia typu pójść do Canossy, przekroczyć Rubikon albo stary praojciec Adam, które przecież zawierają nazwy własne pisane dużą literą? Czy eponimem na pewno jest także kompleks Edypa?

Szanowni Państwo,

chciałam zapytać o pisownię nazw antybiotyków gentamycyna oraz sisomycyna. Większość znanej mi literatury używa powyższej pisowni. Jednak antybiotyki te nie pochodzą od organizmów z rodzaju Streptomyces (jak np. neomycyna czy streptomycyna), tylko z Micromonospora. Odzwierciedlają to angielskie nazwy gentamicin i sisomicin. Czy zatem nie byłoby poprawnie napisać gentamicyna oraz sisomicyna?

Z wyrazami szacunku
Marta

Szanowna Redakcjo,
czy chcąc wprowadzić pojęcie analogiczne do rosjoznawstwa, ale dotyczące Litwy, lepiej użyć słowa litwoznawstwo (oraz litwoznawczy, litwoznawca, litwoznawczyni itd.), czy raczej lituanoznawstwo (lituanoznawczy, lituanoznawca, lituanoznawczyni itd.)?

Z wyrazami szacunku
Kamil

Chciałbym zapytać o poprawność stosowania łacińskich skrótów, takich jak etc., i.e, e.g., w tekstach oficjalnych, np. w pracy magisterskiej. Są to zwroty bardzo chętnie używane w anglojęzycznej literaturze naukowej; ciekawym, czy konsekwentne wyparcie ich polskich odpowiedników nie będzie odebrane negatywnie. Sama praca magisterska dotyczy nauk technicznych.

Pozdrawiam serdecznie
Mateusz Owczarczak

Dzień dobry,

chciałbym prosić o rozwianie wątpliwości w takiej kwestii:

jeżeli autor w publikacji niebeletrystycznej konstruuje swoją teorię sztuki i wprowadza nazwy do opisu zjawisk zachodzących w obrębie tej teorii, jak powinniśmy je poprawnie zapisać? Dodam, iż nazwy są często metaforyczne, dwuczłonowe, inne znowuż trzywyrazowe. Poniżej przykłady:

• Niebieskie Lustro
• Krok w Abstrakcję

Chodzi mi oczywiście o zastosowanie wielkich liter, kursywy, cudzysłowu.

Pozdrawiam

Krzysztof Bąk

W polskiej psychologii przyjęte są standardy APA jako normy edytorskie. Mnie zaś uczono, że normy anglosaskie są sprzeczne z polskimi i stosowanie ich w polskich publikacjach jest niedopuszczalne. Pal sześć sposób cytowania w tekście, a nawet niejednolitą interpunkcję w opisie bibliograficznym, ale z oddzielaniem przecinkiem inicjału imienia od nazwiska nie mogę się pogodzić. Stąd pytanie: czy stosowanie w polskich publikacjach standardów APA jest dopuszczalne, bo może jestem zbyt pryncypialna?

Mam wrażenie, że przymiotnik „psychologiczny” jest stosowany błędnie w wyrażeniach typu: „mechanizmy psychologiczne” czy „odporność psychologiczna”. Czy nie chodzi tu o mechanizmy i odporność „psychiczną”?